Fuoco e destino:
manifesto del prometeismo

1 L’ASSALTO AL CIELO

Il fuoco della tecnica è oggi usurpato da un sistema di potere che si dice progressista ma è in realtà bigotto, superstizioso e stagnante. Per tecnica intendiamo non solo l’insieme delle pratiche e dei saperi legati alla scienza, ma anche il complesso degli atti politici, estetici, religiosi, sociali con cui l’uomo ha storicamente compreso e trasformato il mondo, l’opera generale di mobilitazione totale della realtà oggi misconosciuta, rimossa e condannata. In questo Olimpo decadente, gli dèi estenuati della civilizzazione umanista, egualitarista, liberale custodiscono una fiamma di cui hanno perso consapevolezza e di cui non sostengono nemmeno più la vista. L’assalto a questo cielo plumbeo in funzione della liberazione del fuoco è ciò che noi chiamiamo Rivoluzione Prometeica.

2 EUROPA AVANGUARDIA

La tecnica ha una portata sia universale, sia particolare. La convivenza con tale scintilla di innovazione e creazione accompagna l’uomo da sempre e ovunque, essa è anzi ciò che l’essere umano ha di specifico rispetto agli animali. Tale portato è stato tuttavia declinato in maniere assai differenti nelle varie culture: alcune, pur non potendo impedire l’uso della tecnica, l’hanno circondata di interdetti, tabù, condanne morali e narrazioni inibenti. Altre, invece, ne hanno accettato orgogliosamente la sfida. Il nome della terra in cui il fuoco della tecnica ha bruciato con più splendore è: Europa. Il prometeismo riconosce e rivendica tale tratto culturale, pur senza fondare su di esso alcuna presunta gerarchia morale universalmente valida.

3 ACCELERARE PER NON MARCIRE

Risolutamente rivoluzionario, il prometeismo rifiuta ogni tentazione reazionaria o conservatrice, ogni critica dello spirito del tempo che prenda le mosse dallo spirito del tempo appena passato, ogni rifugio in valori e istituzioni date. Il reazionario è solo l’agente regolatore del sovversivo, colui che difende le sovversioni di ieri. Non è ritardando i processi in atto che si può sfuggire ai loro aspetti disturbanti, bensì accelerandoli a una velocità tale che ne faccia emergere l’impensato. Non ritirarsi dal processo, quindi, ma andare più lontano, accelerare il processo.

4 PER LA SOVRUMANITÀ

Per il prometeismo, l’uomo, come astrazione tanto etica che biologica, è qualcosa che deve essere superato. Ontologicamente lanciato in avanti come un proiettile, l’uomo è realmente fedele a se stesso quando oltrepassa i propri limiti. Egli non si ritrova in un’essenza plasmata a immagine e somiglianza di un essere trascendente o di una carta dei diritti, ma in un numero incalcolabile di trasformazioni, imitazioni, ibridazioni, relazioni, connessioni; si prolunga nella macchina, si identifica nell’animale, si riversa nel computer, si proietta negli dèi. L’uomo è il suo proprio esperimento. Questa tensione verso l’ulteriorità accompagna l’uomo sin dall’ominazione, ma oggi diviene consapevole. Quella per la postumanità diventa una sfida ineludibile, che può, beninteso, portare al disumano come al sovrumano. Questo è il conflitto fondamentale che caratterizzerà ogni futuro e nel quale il prometeismo si schiera con lucido fanatismo: la battaglia tra gli allevatori di un uomo rimpicciolito e gli allevatori di un uomo potenziato.

5 PER UNA POLITICA PROMETEISTA

Il prometeismo rifiuta di cristallizzarsi in una specifica formula sociale dedotta dalla politica politicante e contempla al suo interno sensibilità e provenienze differenti. Non può tuttavia conciliarsi con posizioni umaniste, kantiane, riformiste, edonistiche, reazionarie, conservatrici, tecnofobe, clericali, liberali o politicamente corrette. Di conseguenza, il cerchio si restringe.

6 SOVRANITÀ TECNOLOGICA TOTALE

Il tema della sovranità tecnologica si pone con tale evidenza che persino le agende politiche delle società occidentali ne fanno sempre più spesso menzione. Tali preoccupazioni sono tuttavia vanificate dalle utopie globaliste, dai tabù tecnofobi e dalla costante perdita di sovranità generale a tutti i livelli che si registra in molte di tali società. Il prometeismo reclama una sovranità tecnologica totale, per la quale occorre certamente un «salto quantico» nel modo globale di riferirsi alla politica e alla tecnologia. La sovranità tecnologica totale presuppone – ma a sua volta poi alimenta – la sovranità politica e la disponibilità di mezzi tecnologici all’altezza, ovvero la libertà di adottare certe strategie e la possibilità concreta di farlo. Tale «salto quantico» è quindi pensabile solo sulla scala della grande politica, che è necessariamente quella del grande spazio di civiltà europeo.

7 L’AUTODETERMINAZIONE BIOCOMUNITARIA

Lo sviluppo delle biotecnologie e delle antropotecniche pone oggi l’uomo di fronte a decisioni per cui ne andrà della quantità e della qualità della sua progenie. L’affinamento delle tecniche di diagnosi e cura pre natale, di procreazione artificiale, di editing genetico, di clonazione cambia radicalmente la prospettiva in cui inquadriamo oggi le questioni demografiche e anche quel nodo di problemi su cui gravano tabù brucianti e che va sotto il nome di eugenetica. Ma, sia che decidiamo di utilizzare fino in fondo tutte le relative tecniche a disposizione, sia che decidiamo di porvi dei paletti, siamo comunque integralmente responsabili della direzione che decidiamo di intraprendere. Anche il proibizionismo bioetico è una scelta interventista, culturale, autoevolutiva. Il prometeismo intende farsi carico creativamente di questa sfida in vista di un’autodeterminazione biocomunitaria.

8 UN’ECOLOGIA FUTURISTA

Contrariamente alle apparenze, il prometeismo è oggi l’unica visione del mondo che possa dar luogo a una pratica ecologica destinata al successo. L’ambientalismo piccolo borghese dei «piccoli gesti quotidiani», quello nichilista ed estinzionista, il temporeggiamento suicida della decrescita, il green washing ipocrita delle multinazionali – tutto questo rientra in un’ideologia anti umana, anti politica e anti europea che non ha, peraltro, la minima speranza di influire sulle dinamiche ecologiche. L’unica ecologia autentica è quella che interviene sulla natura, con più, e non con meno, tecnica e che decide come plasmare l’ambiente secondo parametri culturali dati. Basi per un’ecologia prometeista: geoingegneria, nanotecnologia, intelligenza artificiale, nucleare, ingegneria genetica, ricerca di nuove risorse, di nuove tecniche di stoccaggio e riciclo.

9 DALLA PARTE DEI ROBOT

Da più di un secolo, la figura del robot agita i sonni della modernità, che vi scorge il profilo di un nuovo golem. L’uomo moderno sperimenta al cospetto del robot la vergogna che si prova di fronte all’umiliante altezza del suo stesso prodotto, che «ha visto cose che noi umani non possiamo neanche immaginare». Ma i lamenti moralistici sull’uomo spossessato della sua anima a opera dei robot rimuovono un dato fondamentale: la scaglia di ossidiana dei primi ominidi e il chip di silicio sono forgiati dallo stesso fuoco prometeico. È «alienandosi» nell’artificiale che l’uomo è, sin dall’alba dei tempi, divenuto se stesso. Nel robot – anche nella versione più realistica dei supercomputer e dell’AI – il prometeismo vede lo specchio dell’uomo, la sua volontà di superamento, un alleato al di là del bene e del male.

10 EPICA DELLO SPAZIO

In un mondo sempre più piccolo, lo spazio diventa l’ultima frontiera di conquista. Oltre a essere uno straordinario vettore di ricerca e sviluppo per tecnologie utili qui sulla terra, l’esplorazione spaziale garantisce accesso a materie prime rare e il consolidamento della sovranità satellitare. Ma è soprattutto, specie nella sua versione radicale di scoperta, colonizzazione e terraformazione di pianeti altri, un’inesauribile fonte di meraviglioso. Forse il prossimo ver sacrum avverrà in direzione di un destino stellare. Quanto agli eventuali incontri con civiltà aliene, il prometeismo non ha pregiudizi positivi o negativi, ma tesse comunque l’elogio della pluralità del vivente, dell’alterità radicale, delle forme molteplici dell’essere e del divenire, di ciò che ci spinge oltre, più lontano, più in alto, al di là degli universalismi e degli antropocentrismi giudaicocristiani più o meno secolarizzati.

11 FILOSOFIA DELLA VOLONTÀ

Il prometeismo non è un messianismo. Non annuncia una nuova età dell’oro in cui macchine dall’intelligenza semidivina condurranno per mano gli uomini fuori dalla storia, né l’avvento di un mondo perfetto in cui cittadini senza difetti non conosceranno malattie e morte. Il prometeismo è, al contrario, una filosofia ispirata al senso tragico della vita e al volontarismo. Non è la predizione fatalistica di quel che sicuramente sarà, ma l’esortazione verso quello che vogliamo essere. Il semplice riconoscimento di un destino già scritto è già un atto anti prometeista. Prometeo è il nume della decisione e della volontà. Alla luce del suo fuoco sfolgora un mondo messo in forma dalla nostra più autentica libertà.

Fire and Destiny:
A Promethean Manifesto

1 STORMING THE HEAVENS

The fire of technology has nowadays been usurped by a self-proclaimed progressive system which is, instead, stagnant, superstitious and bigot. For ‘technology’ we do not only refer to the totality of knowledge and experience related to science, but also the wider context of political, aesthetic, religious and social activities thanks to which mankind has historically understood and transformed the world: this general work of total mobilisation of reality has today been denounced, removed and condemned. In this decadent Olympus, the worn-out gods of the humanistic, egalitarianist and liberal civilisation guard a flame they are no longer aware of and whose sight they can not even stand. Storming these grey heavens to liberate fire is what we call Promethean Revolution

2 EUROPEAN VANGUARD

The scope of technology is both universal and particular. Man has always lived with this spark of innovation and creation, and it is what differentiates man from animals. However, different cultures have declined this element in various ways: some, while unable to forbid the use of technology, have surrounded it with bans, taboos, moral condemnation and inhibitive narratives. Others have, instead, proudly risen to the challenge. The name of the land where the fire of technology has burnt brightest is: Europe. Prometheism recognises and claims this cultural trait without founding on it any supposedly universally valid moral hierarchy.

3 ACCELERATE SO AS NOT TO ROT

Resolutely revolutionary, Prometheism shuns any reactionary or conservative temptations, any critique of the spirit of the time stemming from the spirit of the time that has just passed, any refuge in given values or institutions. The reactionary is merely the regulatory agent of the subversive, the one defending the subversions of yesterday. The disturbing aspects of the processes now in progress are not avoidable by delaying them, but rather by accelerating them at such a speed that will make the unthinkable emerge. Not a withdrawal from the process, but moving further and accelerating the process itself.

4 FOR SUPERHUMANITY

For Prometheism, man – both as an ethical and as a biological abstraction – is something that needs to be surpassed. Ontologically thrown ahead as a bullet, man is really faithful to himself when he surpasses his own limits. He is not cast into an essence moulded in the image and likeness of a transcendental being or a bill of rights, but in an incalculable number of transformations, imitations, hybridisations, relations, connections; he is augmented in the machine, identified in the animal, channelled into a computer, projected in the gods. Man is his own experiment. This tension towards the “further-ness” has accompanied mankind since homination, but is today a conscious act. The challenge for superhumanity is an unavoidable one and it can, of course, lead to the inhumane as to the superhuman. This is the fundamental conflict that is going to characterise all possible futures and where Prometheism stands with lucid fanatism: the battle between the breeders of a diminished man and the breeders of an augmented man.

5 FOR PROMETHEAN POLITICS

Prometheism refuses to crystallise itself into a specific social formula deduced from cheap politicking and encompasses different backgrounds and tendencies. However, it cannot agree with humanist, Kantian, reformist, hedonistic, reactionary, conservative, technophobic, clerical, liberal or politically correct positions. Consequently, that narrows it down.

6 TOTAL TECHNOLOGICAL SOVEREIGNTY

The topic of technological sovereignty is so pivotal that even the political agendas of Western societies are increasingly mentioning it. Such preoccupations are alas jeopardised by globalist utopias, technophobic taboos and the constant loss of general sovereignty on all levels affecting in many of these societies. Prometheism reclaims a total technological sovereignty, for which a «quantum leap» is certainly needed in the global way to approach politics and technology. A total technological sovereignty implies – and in turn enhances – political sovereignty and the availability of proper technological means, meaning the freedom to adopt certain strategies and the concrete possibility of doing so. Such a «quantum leap» is therefore only conceivable on the scale of great politics, which is necessarily the one within the great European expanse of civilisation

7 BIOCOMMUNITARIANIST SELF-DETERMINATION

The development of biotechnologies and anthropo-technologies puts man in front of decisions that will determine the quantity and quality of his offspring. The advancements in technologies to diagnose and cure prenatal conditions, artificial procreation, genetic editing, cloning radically change the perspective in which today we see the demographic issue and also that problematic knot over which grave taboos loom called eugenics. Whether we decide to use all the available technologies to the fullest or decide to trace boundaries, we are anyway totally responsible for the direction we decide to take. The bioethical prohibitionism is an interventionist, cultural, auto-evolutionary choice itself. Prometheism wants to creatively take charge of such a challenge to achieve a biocommunitarianist self-determination.

8 A FUTURIST ECOLOGY

Despite the appearances, Prometheism is today the only worldview that can originate an ecological practice destined to succeed. The nihilist and extinctionist middle-class environmentalism of the «small daily deeds», the suicidal waiting game of degrowth, the hypocritical green washing of multinationals: all this is part of an anti-human, anti-political and anti-European ideology that has no hope to affect ecological dynamics. The only authentic ecology is the one intervening on nature with more, and not less, technology and that decides how to transform the environment according given cultural data. The bases for a Promethean ecology are: geo-engineering, nanotechnology, artificial intelligence, nuclear power, genetic engineering, looking for new resources, new techniques to stock and recycle.

9 ON THE SIDE OF ROBOTS

For more than a century the figure of the robot has disturbed the sleep of modernity, which catches in it the sight of a new golem. Modern man feels in the presence of the robot the shame one feels in front of his own product which «has seen things you people wouldn’t believe. » But the moralistic lamentations of the man who has been dispossessed of his soul by the robots ignore a fundamental fact: the obsidian piece of the first hominids and the silicon chip are forged by the same Promethean fire. «Alienating» itself in what is artificial man has, since the dawn of time, become himself. In the robot – even in the most realistic version of supercomputers and AI – Prometheism sees a mirror of man, his will to go beyond, an ally beyond good and evil.

10 SPACE EPICS

In a world that is becoming increasingly small, space becomes the last frontier to conquer. Space exploration grants access to rare raw materials and the consolidation of satellite sovereignty, in addition to being an extraordinary field of research and development for technologies to be applied here on Earth. What is more, it is an inexhaustible source of the marvellous, especially in its radical version of discovery, colonization and terraforming of other planets. Perhaps, the next ver sacrum will take place towards a stellar destiny. As it concerns possible encounters with alien civilizations, Prometheism does not have a positive or negative bias, but praises the plurality of the living, of radical otherness, of the multiple forms of being and becoming, of what pushes us farther, higher, beyond – more or less secular – Judeo-Christian anthropocentrism and universalism.

11. PHILOSPHY OF WILL

Prometheism is not messianism. It does not announce a new golden age when machines with semi-divine intelligence will guide man outside history, nor the coming of a perfect world where flawless citizens will not know disease and death. Prometheism, on the opposite, is a philosophy inspired by the tragic sense of life and voluntarism. It is not the fatalistic prediction of what will surely be, but an exhortation towards what we want to be. The simple recognition of a destiny that has already been written is already an anti-Promethean act. Prometheus is the god of decision and will. In the light of his fire a world shines in the form of our most authentic freedom.

Fuego y Destino:
Manifiesto Del Prometeísmo

1 EL ASALTO AL CIELO

Hoy, el fuego de la técnica ha sido usurpado por un sistema de poder que se denomina progresista pero en realidad es moralista, supersticioso e inmovilista. Por técnica entendemos no solo el conjunto de las prácticas y conocimientos ligados a la ciencia, sino también el conjunto de actos políticos, estéticos, religiosos y sociales con los que el hombre, históricamente, ha comprendido y transformado el mundo, la labor general de movilización total de la realidad hoy ignorada, ocultada y condenada. En este Olimpo decadente, los agotados dioses de la civilización humanista, igualitarista y liberal custodian una llama de la que ya no tienen conciencia y a la que no pueden siquiera mirar de frente. El asalto a este cielo plúmbeo con miras a la liberación del fuego es lo que nosotros llamamos Revolución Prometeica.

2 EUROPA VANGUARDIA

El alcance de la técnica es tanto universal como particular. La convivencia con esa chispa de innovación y creación acompaña al hombre desde siempre y en cualquier lugar, siendo además lo que caracteriza al ser humano frente a los animales. Sin embargo, esta realidad ha sido rechazada de formas muy diferentes en varias culturas: algunas, pese a no poder impedir el uso de la ciencia, la han rodeado de prohibiciones, tabús, condenas morales y relatos inhibitorios. El nombre de la tierra en la que el fuego de la técnica ardió con más énfasis es Europa. El prometeísmo reconoce y reivindica este trato cultural, aun sin fundar sobre el mismo ninguna presunta jerarquía moral universalmente válida.

3 ACELERAR PARA NO SUCUMBIR

Resueltamente revolucionario, el prometeísmo rechaza cualquier tentación reaccionaria o conservadora, cualquier crítica del espíritu del tiempo que se apoye en el espíritu del tiempo que ha quedado atrás, cualquier refugio en valores e instituciones existentes. El reaccionario no es más que el agente regulador del subversivo, el que defiende las subversiones de ayer. Retrasar los procesos que ya están en marcha no permite huir de sus aspectos más perturbadores; al contrario, es necesario acelerarlos a una velocidad suficiente que permita que surja lo impensable. Por tanto, no se trata de retirarse del proceso, sino de ir todavía más lejos, acelerar el proceso.

4 POR LA SOBREHUMANIDAD

Para el prometeísmo, el hombre, como abstracción tanto ética como biológica, es algo que debe ser superado. Ontológicamente lanzando hacia adelante como un proyectil, el hombre es realmente fiel a sí mismo cuando sobrepasa sus propios límites. No se refleja en un esencia moldeado a imagen y semejanza de un ser trascendente o de una declaración de derechos, sino en un número incalculable de transformaciones, imitaciones, hibridaciones, relaciones, conexiones; se prolonga en la máquina, se identifica en el animal, se vuelca en el ordenador, se proyecta en los dioses. El hombre es su propio experimento. Esta tensión hacia la ulterioridad acompaña al hombre desde la hominización, pero hoy toma consciencia. El desafío por la poshumanidad se vuelve ineludible y puede, bien entendido, llevar tanto a lo deshumano como o a lo sobrehumano. Este es el conflicto fundamental que caracterizará el futuro y en el que el prometeísmo se posiciona con lúcido fanatismo: la batalla entre los cultivadores de un hombre empequeñecido y los que apuestan por crear un hombre más potente.
5 POR UNA POLÍTICA PROMETEÍSTA – El prometeísmo no quiere cristalizarse en una fórmula social específica inferida del politiqueo y alberga en su interior sensibilidades y orígenes diferentes. Ahora bien, no puede conciliarse con posiciones humanistas, kantianas, reformistas, hedonistas, reaccionarias, conservadoras, tecnófobas, clericales, liberales o políticamente correctas. Por consiguiente, el círculo se estrecha.

6 SOBERANÍA TECNOLÓGICA TOTAL

El tema de la soberanía tecnológica destaca con tanta claridad que incluso en las agendas políticas de las sociedades occidentales se menciona cada vez con más frecuencia. Sin embargo, estas preocupaciones se diluyen en las utopías globalistas, los tabús tecnófobos y la constante pérdida de soberanía general a todos los niveles que se produce en muchas de estas sociedades. El prometeísmo reclama una soberanía tecnológica total, para la que es necesario sin duda un «salto cuántico» en el modo global de referirse a la política y a la tecnología. La soberanía tecnológica total presupone —y a su vez después alimenta— la soberanía política y la disponibilidad de recursos tecnológicos a su altura, es decir: la libertad para adoptar determinadas estrategias y la posibilidad concreta de hacerlo. Este «salto cuántico», por tanto, solo es pensable en la política a gran escala, que es necesariamente la del gran espacio de civilización europeo.

7 LA AUTODETERMINACIÓN BIOCOMUNITARIA

El desarrollo de las biotecnologías y de las antropotécnicas pone hoy al hombre frente a decisiones que determinarán la cantidad y la calidad de su progenie. El perfeccionamiento de las técnicas de diagnóstico y cuidados prenatales, de procreación artificial, de edición genética y de clonación cambia radicalmente la perspectiva en la que hoy enmarcamos las cuestiones demográficas y también el núcleo de los problemas sobre los recaen fervientes tabús y que lleva por nombre eugenética. Bien, tanto si decidimos utilizar hasta el final todas las técnicas a disposición sobre la materia como si decidimos establecer ciertos límites, en cualquier caso somos íntegramente responsables de la dirección que decidamos adoptar. También el prohibicionismo bioético es una opción intervencionista, cultural, autoevolutiva. El prometeísmo pretende hacerse cargo creativamente de este reto con vistas a una autodeterminación biocomunitaria.

8 UNA ECOLOGÍA FUTURISTA

Al contrario de lo que pudiera parecer, el prometeísmo es hoy la única visión del mundo que podría generar una práctica ecológica destinada a triunfar. El ambientalismo pequeño burgués de los «pequeños gestos cotidianos», nihilista y extincionista, la postergación suicida del decrecimiento, el green washing hipócrita de las multinacionales: todo esto recae en una ideología antihumana, antipolítica y antieuropea que, además, no tiene ninguna posibilidad de influir en las dinámicas ecológicas. La única ecología auténtica es la que interviene sobre la naturaleza, con más (y no con menos) técnica, la que decide cómo plasmar el ambiente siguiendo unos determinados parámetros culturales. Bases para una ecología prometeísta: geoingeniería, nanotecnología, inteligencia artificial, nuclear, ingeniería genética, búsqueda de nuevos recursos, de nuevas técnicas de almacenaje y reciclaje.

9 DEL LADO DE LOS ROBOTS

Desde hace más de un siglo, la figura del robot agita los sueños de la modernidad que vislumbra en ellos el perfil de un nuevo gólem. El hombre moderno experimenta, frente al robot, la vergüenza que se siente frente a la humillante altura de su propio producto, que «ha visto cosas que nosotros no creeríamos». Pero los lamentos moralistas sobre el hombre desposeído de su alma en manos de los robots dejan de lado un dato fundamental: la escama de obsidiana de los primeros homínidos y el chip de silicio están forjados en el mismo fuego prometeico. Es «alienándose» en lo artificial cuando el hombre, desde el principio de los tiempos, se ha convertido en sí mismo. En el robot —incluso en la versión más realista de los superordenadores y de la IA— el prometeísmo encuentra el espejo del hombre, su voluntad de superación, un aliado más allá del bien y del mal.

10 ÉPICA DEL ESPACIO

En un mundo cada vez más pequeño, el espacio se ha convertido en la última frontera por conquistar. Además de ser un extraordinario vector de investigación y desarrollo para tecnologías útiles aquí en la tierra, la exploración espacial garantiza el acceso a materias primas raras y la consolidación de la soberanía en relación con los satélites. Pero por encima de todo es una inagotable fuente de genio, especialmente en su versión radical de descubrimiento, colonización y transformación de planetas ajenos. Quizás el próximo ver sacrum tenga lugar en dirección a un destino estelar. En cuanto a los posibles encuentros con civilizaciones extraterrestres, el prometeísmo no tiene prejuicios positivos o negativos, pero lanza igualmente el elogio de la pluralidad de lo viviente, de la alteridad radical, de las formas múltiples del ser y del devenir, de lo que nos impulsa más allá, más lejos, más alto, por encima de los universalismos y de los antropocentrismos judeocristianos más o menos secularizados.

11 FILOSOFÍA DE LA VOLUNTAD

El prometeísmo no es un mesianismo. No anuncia una nueva edad de oro en la que máquinas con una inteligencia semidivina conducirán a los hombres fuera de la historia ni el advenimiento de un mundo perfecto en el que ciudadanos sin defectos no conocerán la enfermedad ni la muerte. El prometeísmo es, por el contrario, una filosofía inspirada en el sentido trágico de la vida y el voluntarismo. No es la predicción fatalista de lo que seguramente será; es no la exhortación hacia lo que queremos ser. El simple reconocimiento de un destino ya escrito es un acto antiprometeísta. Prometeo es el numen de la decisión y de la voluntad. A la luz de su fuego resplandece un mundo moldeado por nuestra libertad más auténtica.

Feu et Destin :
Manifeste du Prométhéisme

1 L’ASSAUT AU CIEL

Le feu de la technique est aujourd’hui dérobé par un système de pouvoir qui se dit progressiste mais qui est en réalité bigot, superstitieux et stagnant. Par technique, nous entendons non seulement l’ensemble des pratiques et des savoirs liés à la science, mais aussi tout l’assortiment des actes politiques, esthétiques, religieux, sociaux avec lesquels l’homme a historiquement compris et transformé le monde, l’œuvre générale de mobilisation totale de la réalité aujourd’hui méconnue, omise et condamnée. Dans cet Olympe décadent, les dieux exténués de la civilisation humaniste, égalitariste, libérale conservent une flamme sans en avoir conscience, une flamme dont ils ne soutiennent même plus la vue. L’assaut contre ce ciel de plomb pour la libération du feu est ce que nous appelons la Révolution Prométhéenne.

2 EUROPE AVANT-GARDE

La technique a une portée à la fois universelle et particulière. Cette étincelle d’innovation et de création accompagne l’homme depuis toujours et en tout lieu, elle est même ce que l’être humain a de spécifique par rapport aux animaux. Cette portée a cependant été déclinée de manières très différentes dans les diverses cultures : certaines, bien que ne pouvant empêcher l’usage de la technique, l’ont entourée d’interdits, de tabous, de condamnations morales et de narrations inhibitrices. D’autres, au contraire, en ont fièrement relevé le défi. Le nom de la terre où le feu de la technique a brûlé avec le plus d’éclat est : Europe. Le prométhéisme reconnaît et revendique ce trait culturel, sans pour autant fonder sur lui aucune prétendue hiérarchie morale universellement valable.

3 ACCÉLÉRER POUR NE PAS POURRIR

Résolument révolutionnaire, le prométhéisme rejette toute tentation réactionnaire ou conservatrice, toute critique de l’esprit du temps qui parte de l’esprit du temps tout juste passé, tout refuge dans des valeurs et des institutions données. Le réactionnaire n’est que l’agent régulateur du subversif, celui qui défend les subversions d’hier. Ce n’est pas en retardant les processus en cours que l’on échappe à leurs aspects perturbateurs, mais en les accélérant à une vitesse telle, qu’elle en fasse ressortir l’impensé. Ne pas se retirer du processus, donc, mais aller plus loin, accélérer le processus.

4 POUR LA SURHUMANITÉ

Pour le prométhéisme, l’homme, comme abstraction autant éthique que biologique, est quelque chose qui doit être dépassé. Ontologiquement propulsé vers l’avant tel un projectile, l’homme est réellement fidèle à lui-même quand il dépasse ses propres limites. Il ne se retrouve pas dans une essence façonnée à l’image et à la ressemblance d’un être transcendant ou d’une charte des droits, mais dans un nombre incalculable de transformations, imitations, hybridations, relations, connexions ; il se prolonge dans la machine, s’identifie à l’animal, il se répand dans l’ordinateur, se projette dans les dieux. L’homme est sa propre expérimentation. Si cette tension vers “l’ultérieurité” accompagne l’homme dès l’hominisation, aujourd’hui elle devient consciente. Le défi pour la post-humanité devient un défi incontournable, qui peut, bien entendu, conduire à l’inhumain comme au surhumain. Le conflit fondamental – qui caractérisera l’avenir et dans lequel le prométhéisme prend part avec un lucide fanatisme – est la bataille entre les éleveurs d’un homme rétréci et les éleveurs d’un homme renforcé.

5 POUR UNE POLITIQUE PROMÉTHÉISTE

Le prométhéisme refuse de se cristalliser en une formule sociale spécifique déduite de la politique politicienne et admet en son intérieur des sensibilités et des provenances différentes. Il ne peut cependant s’accorder avec des positions humanistes, kantiennes, réformistes, hédonistes, réactionnaires, conservatrices, technophobes, cléricales, libérales ou politiquement correctes. Par conséquent, le cercle se resserre.

6 SOUVERAINETÉ TECHNOLOGIQUE TOTALE

Le thème de la souveraineté technologique s’impose avec une telle évidence que même les agendas politiques des sociétés occidentales en font de plus en plus souvent mention. Ces préoccupations sont cependant réduites à néant par les utopies mondialistes, les tabous technophobes et la perte constante de souveraineté générale que l’on constate à tous les niveaux dans nombre de ces sociétés. Le prométhéisme exige une souveraineté technologique totale, pour laquelle sera sûrement nécessaire un « saut quantique » dans la manière globale de se référer à la politique et à la technologie. La souveraineté technologique totale implique – puis elle alimentera – la souveraineté politique et la disponibilité de moyens technologiques à la hauteur, c’est-à-dire la liberté et la possibilité concrète d’adopter certaines stratégies. Ce « saut quantique » n’est donc concevable qu’à l’échelle de la grande politique, qui est forcément celle du grand espace de civilisation européen.

7 L’AUTODÉTERMINATION BIOCOMUNAUTAIRE

Le développement des biotechnologies et des anthropotechniques met aujourd’hui l’homme face à des décisions pour lesquelles il en ira de la quantité et de la qualité de sa descendance. Le perfectionnement des techniques de diagnostic et de soins prénataux, de procréation artificielle, d’édition génomique, de clonage change radicalement la perspective dans laquelle nous concevons aujourd’hui les questions démographiques ainsi que ce nœud de problèmes mêlés de tabous brûlants qui porte le nom d’eugénisme. Mais, que nous décidons d’utiliser pleinement toutes les techniques à notre disposition, ou que nous décidons d’y fixer des limites, nous sommes, de toute façon, pleinement responsables de la direction que nous avons choisi d’entreprendre. L’interdit bioéthique est lui aussi un choix interventionniste, culturel, auto évolutif. Le prométhéisme vise à relever de manière créative ce défi en vue d’une autodétermination biocommunautaire.

8 UNE ÉCOLOGIE FUTURISTE

Contrairement aux apparences, le prométhéisme est aujourd’hui la seule vision du monde qui puisse aboutir à une pratique écologique couronnée de succès. L’environnementalisme petit-bourgeois des « petits gestes quotidiens », celui nihiliste et extincteur, la temporisation suicidaire de la décroissance, le green washing hypocrite des multinationales – tout cela relève d’une idéologie anti-humaine, anti-politique et anti-européenne qui n’a, par ailleurs, le moindre espoir d’influencer les dynamiques écologiques. La seule écologie authentique est celle qui intervient sur la nature, avec plus et non avec moins de technique, et qui décide comment modeler l’environnement selon des paramètres culturels donnés. Bases pour une écologie prométhéenne : géo-ingénierie, nanotechnologie, intelligence artificielle, nucléaire, génie génétique, recherche de nouvelles ressources, de nouvelles techniques de stockage et de recyclage.

9 DU CÔTÉ DES ROBOTS

Depuis plus d’un siècle, la figure du robot perturbe le sommeil de la modernité, qui y entrevoit le profil d’un nouveau golem. En présence du robot, l’homme moderne fait l’expérience de la honte que l’on ressent face à la grandeur humiliante de son propre produit, qui « a vu des choses que nous, humains, ne pouvons même pas imaginer ». Mais les plaintes moralisatrices sur l’homme dépossédé de son âme par les robots négligent une donnée fondamentale : l’outil en obsidienne des premiers hominidés et la puce en silicium ont été forgés par le même feu prométhéen. C’est en « s’aliénant » dans l’artificiel que l’homme est devenu lui-même depuis la nuit des temps. Dans le robot – même dans la version la plus réaliste des super-ordinateurs et de l’IA – le prométhéisme voit le miroir de l’homme, sa volonté de dépassement, un allié au-delà du bien et du mal.

10 ÉPIQUE DE L’ESPACE

Dans un monde toujours plus petit, l’espace devient la dernière frontière de conquête. En plus d’être un formidable vecteur de recherche et de développement pour des technologies utiles ici sur Terre, l’exploration spatiale garantit l’accès à des matières premières rares et la consolidation de la souveraineté satellitaire. Mais c’est surtout, dans son aspect radical de découverte, de colonisation et de terraformation d’autres planètes, une source inépuisable de merveilleux. Peut-être que le prochain ver sacrum se produira en direction d’un destin stellaire. Quant aux éventuelles rencontres avec des civilisations extraterrestres, le prométhéisme n’a pas de préjugés positifs ou négatifs, tout en faisant l’éloge de la pluralité du vivant, de l’altérité radicale, de formes multiples de l’être et du devenir, de ce qui nous pousse au-delà, plus loin, plus haut, au-delà des universalismes et des anthropocentrismes judéo-chrétiens plus ou moins sécularisés.

11 PHILOSOPHIE DE LA VOLONTÉ

Le prométhéisme n’est pas un messianisme. Il n’annonce pas plus un nouvel âge d’or où des machines à l’intelligence semi-divine conduiront les hommes hors de l’histoire, que l’avènement d’un monde parfait où des citoyens sans défauts ne connaîtront ni maladie ni mort. Le prométhéisme est, au contraire, une philosophie inspirée du sens tragique de la vie et du volontarisme. Non prédiction fataliste de ce qui, certainement, sera, mais exhortation de ce que nous voulons être. La simple reconnaissance d’un destin déjà écrit est déjà un acte anti-prométhéiste. Prométhée est la divinité de la décision et de la volonté. À la lumière de son feu resplendit un monde façonné par notre plus authentique liberté.

Manifest van het prometheïsme

1 DE BESTORMING VAN DE HEMEL

Het vuur van de technologie wordt vandaag gedomineerd door een machtssysteem dat beweert vooruitstrevend te zijn, maar in werkelijkheid onverdraagzaam, bijgelovig en stagnerend is. Onder technologie verstaan wij niet alleen alle praktijken en kennis die verband houden met de wetenschap, maar ook alle politieke, esthetische, religieuze en sociale handelingen waardoor de mens historisch gezien de wereld heeft begrepen en omgevormd, het algemene werk van totale mobilisatie van de werkelijkheid dat vandaag verkeerd begrepen, onderdrukt en veroordeeld wordt. Op deze decadente Olympus houden de uitgeputte goden van de humanistische, egalitaire en liberale beschaving een vlam in stand waarvan zij het bewustzijn hebben verloren en waarvan zij de gloed niet langer verdragen. De bestorming van deze loden hemel om het vuur te bevrijden is wat wij de prometheïsche revolutie noemen.

2 EUROPA ALS AVANTGARDE

Technologie heeft een universele en tegelijk een bijzondere betekenis. Het leven met deze vonk van vernieuwing en schepping heeft de mens altijd en overal begeleid; het is zelfs de eigenheid van de mens ten opzichte van de dieren. Het is echter door verschillende culturen op zeer verschillende wijze geïnterpreteerd: sommige culturen hebben het gebruik van technologie niet kunnen voorkomen, maar hebben het omgeven met verboden, taboes, morele veroordelingen en remmende verhalen. Anderen zijn echter trots de uitdaging aangegaan. De naam van het gebied waar het vuur van de technologie het felst heeft gebrand is Europa. Het prometheïsme erkent en claimt deze culturele eigenschap, maar zonder er een universeel geldende morele hiërarchie op te baseren.

3. VERSNELLEN OM NIET TE VERROTTEN

Het prometheïsme is resoluut revolutionair en verwerpt elke reactionaire of conservatieve verleiding, elke kritiek op de tijdgeest die geïnspireerd is door de geest van de tijd die net voorbij is, elke toevlucht in gegeven waarden en instellingen. De reactionair is slechts de regulator van de subversieve, degene die de subversies van gisteren verdedigt. Niet door lopende processen te vertragen kan men ontsnappen aan hun ontwrichtende aspecten, maar door ze te versnellen tot een snelheid die het ondenkbare doet ontstaan. Niet om ons uit het proces terug te trekken, dus, maar om verder te gaan, om het proces te versnellen.

4 VOOR SUPERHUMANISME

Voor het prometheïsme is de mens, als zowel een ethische als een biologische abstractie, iets dat overwonnen moet worden. Ontologisch voorwaarts geworpen als een bal, is de mens werkelijk trouw aan zichzelf wanneer hij zijn grenzen overschrijdt. Hij is niet in een essentie gemodelleerd naar het beeld en de gelijkenis van een transcendent wezen of een wetsvoorstel van rechten, maar in een onoverzienbaar aantal transformaties, imitaties, hybridisaties, relaties, verbindingen; hij breidt zich uit in de machine, identificeert zich in het dier, stort zich in de computer, projecteert zich in de goden. De mens is zijn eigen ervaring. Deze neiging tot nevenbewustzijn vergezelt de mens al sinds zijn menswording, maar vandaag de dag wordt zij bewust. De uitdaging van de posthumaniteit is onontkoombaar geworden, wat natuurlijk zowel tot het onmenselijke als tot het bovenmenselijke kan leiden. Dit is het fundamentele conflict dat elke toekomst zal kenmerken en waarin het prometheïsme met helder fanatisme partij kiest: de strijd tussen degenen die een gekrompen mens willen en degenen die een vermeerderde mens willen.

5 VOOR EEN PROMETHEÏSCHE POLITIEK

Het prometheïsme weigert zich te kristalliseren in een specifieke sociale formule die is afgeleid van de ratiocinaties van politici, en omvat verschillende gevoeligheden en oorsprongen. Dit standpunt is echter onverenigbaar met humanistische, kantiaanse, reformistische, hedonistische, reactionaire, conservatieve, technofobe, klerikale, liberale of politiek correcte standpunten. Als gevolg daarvan wordt de cirkel kleiner.

6 TOTALE TECHNOLOGISCHE SOEVEREINITEIT

De kwestie van de technologische soevereiniteit is zo belangrijk dat zelfs de politieke agenda’s van de westerse samenlevingen er steeds meer naar verwijzen. Tegenover deze bezorgdheid staan echter globalistische utopieën, technofobe taboes en het voortdurende verlies van algemene soevereiniteit op alle niveaus in veel van deze samenlevingen. Het prometheïsme roept op tot totale technologische soevereiniteit, waarvoor zeker een “kwantumsprong” nodig is in de globale manier van verwijzen naar politiek en technologie. Totale technologische soevereiniteit veronderstelt – maar voedt op haar beurt – politieke soevereiniteit en de beschikbaarheid van de overeenkomstige technologische middelen, d.w.z. de vrijheid om bepaalde strategieën te volgen en de concrete mogelijkheid om dat te doen. Een dergelijke “kwantumsprong” is dus alleen denkbaar op de schaal van de grote politiek, die noodzakelijkerwijs die van de grote ruimte van de Europese beschaving is.

7 ZELFBESCHIKKING VAN DE BIOLOGISCHE GEMEENSCHAP

De ontwikkeling van de biotechnologie en de antropotechnologie confronteert de mens thans met beslissingen die van invloed zullen zijn op de kwantiteit en de kwaliteit van zijn nageslacht. De ontwikkeling van technieken voor prenatale diagnose en behandeling, kunstmatige voortplanting, genbewerking en klonen verandert radicaal het perspectief van waaruit wij nu demografische vraagstukken bekijken, evenals dat kluwen van problemen waarover brandende taboes heersen en dat eugenetica wordt genoemd. Maar of wij nu besluiten om ten volle gebruik te maken van alle beschikbare technieken of om er een streep onder te zetten, wij blijven volledig verantwoordelijk voor de richting die wij besluiten in te slaan. Bio-ethisch prohibitionisme is ook een interventionistische, culturele en zelf-evoluerende keuze. prometheïsme wil deze uitdaging voor bio-communautaire zelfbeschikking op creatieve wijze aangaan.

8 EEN FUTURISTISCHE ECOLOGIE

Tegen de schijn in is het Prometheïsme vandaag de dag de enige wereldbeschouwing die aanleiding kan geven tot een succesvolle ecologische praktijk. Het kleinburgerlijke milieubeleid van “kleine dagelijkse gebaren”, het nihilistische en uitstervende milieubeleid, het suïcidale uitstel dat het begrip “degrowth” voorstelt, het hypocriete “green washing” van de multinationals – dit alles maakt deel uit van een anti-menselijke, anti-politieke en anti-Europese ideologie, die bovendien niet moet hopen de ecologische dynamiek te kunnen beïnvloeden. De enige authentieke ecologie is er een die met meer, niet minder, technologie in de natuur ingrijpt en besluit hoe het milieu vorm te geven volgens bepaalde culturele parameters. Bases van een prometheïsche ecologie: geo-engineering, nanotechnologie, kunstmatige intelligentie, kernenergie, genetische manipulatie, zoeken naar nieuwe hulpbronnen, nieuwe opslag- en recyclingtechnieken.

9 ROBOTS ALS BONDGENOTEN

Al meer dan een eeuw heeft de figuur van de robot de slaap van de moderniteit gewekt, die er het profiel in ziet van een nieuwe golem. In aanwezigheid van de robot voelt de moderne mens zich beschaamd over de vernederende hoogte van zijn eigen product, dat “dingen heeft gezien die wij mensen ons niet eens kunnen voorstellen”. Maar de moralistische klaagzangen over de mens die door robots van zijn ziel wordt beroofd, ontkennen een fundamenteel feit: het obsidiaanfragment van de eerste hominiden en de siliciumchip zijn gesmeed door hetzelfde prometheïsche vuur. Het is door zich te vervreemden in het artificiële dat de mens, sinds het begin der tijden, zichzelf is geworden. In de robot – zelfs in de meer realistische versie van supercomputers en AI – ziet het prometheïsme de spiegel van de mens, zijn wil om te overwinnen, een bondgenoot voorbij goed en kwaad.

10 RUIMTE ALS EPOS

In een steeds kleiner wordende wereld, wordt de ruimte de laatste grens om te veroveren. De verkenning van de ruimte is niet alleen een buitengewone vector voor onderzoek en ontwikkeling van nuttige technologieën hier op aarde, maar garandeert ook de toegang tot zeldzame grondstoffen en de consolidatie van de soevereiniteit over satellieten. Maar bovenal, vooral in zijn radicale versie van het ontdekken, koloniseren en terraformen van andere planeten, is het een onuitputtelijke bron van verwondering. Misschien zal de volgende heiligbeenworm in de richting van een stellaire bestemming gaan. Wat mogelijke ontmoetingen met buitenaardse beschavingen betreft, heeft het prometheïsme geen positieve of negatieve vooroordelen, maar het prijst wel de pluraliteit van het levende, het radicale anders-zijn, meervoudige vormen van zijn en worden, datgene wat ons verder, hoger, voorbij universalismen en min of meer geseculariseerde joods-christelijke antropocentrismen duwt.

11 FILOSOFIE VAN DE WIL

Prometheïsme is geen messianisme. Het is geen voorbode van een nieuw gouden tijdperk waarin machines met half goddelijke intelligentie de mensen aan de hand uit de geschiedenis zullen leiden, noch van de komst van een volmaakte wereld waarin ongeschonden burgers ziekte noch dood zullen kennen. Het prometheïsme is integendeel een filosofie die geïnspireerd is door een tragisch levensgevoel en voluntarisme. Het is geen fatalistische voorspelling van wat zeker zal zijn, maar een aansporing tot wat wij willen zijn. De loutere erkenning van een reeds geschreven lot is reeds een anti-prometheïsche daad. Prometheus is de godheid van de beslissing en de wil. In het licht van zijn vuur straalt een wereld die gevormd is door onze meest authentieke vrijheid.

Пламя и судьба:
Манифест Прометея

1 Штурмуя небеса

Сегодня пламя технологий захвачено и контролируется самопровозглашенной прогрессивной системой, которая сама по себе является системой застойной, полной суеверий и фанатизма. Под «технологиями» мы имеем в виду не только совокупность научных знаний и опыта, но также и политическую, эстетическую, религиозную и социальную деятельности в их самом широком смысле, благодаря которым человечество на протяжении всей истории познавало и преобразовывало наш мир; однако сегодня, эта обширная деятельность по полной перестройке нашей действительности была осуждена, уничтожена и признана неугодной. На этом декадентском Олимпе измученные боги гуманистической, эгалитаристской и либеральной цивилизации охраняют пламя, которое они больше не понимают и, что более того, которое они ненавидят. Штурм этих серых небес с целью освобождения этого пламени мы и называем Революцией Прометея.

2 Европейский авангард

Сфера применения технологий одновременно относится к универсальному и частному. Человек всегда жил с этой искрой инновации и созидания, и это то, что отличает нас от животных. Однако разные культуры по-разному отвергали данный элемент: некоторые, хотя и не могли полностью запретить использование технологий, окружили их запретами, табу, моральным осуждением и сдерживающими нарративами. Другие же с гордостью приняли этот вызов. Территория, где ярче всего разгорелось пламя технологий — Европа. Прометеизм признает и утверждает эту культурную черту, вместе с тем, не базирует на ней какой-либо общепризнанной моральной иерархии.

3 Ускоряться, чтобы не загнить

Так как прометеизм является радикально революционным воззрением, то ему чужды какие-либо реакционные или консервативные искушения, любая критика духа времени, основанная лишь на идеях духа прошедшего времени, бегство от реальности при помощи данных ценностей или институтов. Реакционер — это всего лишь регулятор подрывной деятельности, это тот, кто защищает революционеров вчерашнего дня. Невозможно избежать тревожащих нас аспектов происходящих сейчас процессов, пытаясь сдержать их; напротив это можно сделать только ускорив их до такой степени, что возникнет нечто доселе немыслимое. Таким образом, нужно не уходить от процесса, а двигаться дальше и ускорять сам процесс.

4 За сверхчеловечество

Для прометеизма человек — и как этическая, и как биологическая абстракция — есть нечто, что необходимо превзойти. Онтологически, словно летящая вперед пуля, человек по-настоящему верен своей природе, когда превосходит собственные ограничения. Он отлит не в сущность, вылепленную по образу и подобию трансцендентного существа или билля о правах, а существует в огромном числе трансформаций, подражаний, гибридизаций, отношений, связей; он улучшает себя в машине, идентифицируется в животном, стремиться в компьютер, проецируется в богов. Человек является своим собственным экспериментом. Это напряжённое отношение к «запредельному» сопровождает человечество со времен становления нами людьми, но только сегодня стало сознательным актом. Борьба за достижение состояния «сверхчеловек» неизбежна и, конечно, может привести как к чему-то бесчеловечному, так и к сверхчеловеческому. Это фундаментальный конфликт, который будет характеризовать все возможные варианты будущего и в котором прометеизм имеет четкую фанатическую позицию: битва между создателями человека ограниченного и создателями человека улучшенного.

5 Для прометеевской политической деятельности

Прометеизм отказывается кристаллизоваться в специфическую социальную формулу, выведенную из дешевого политиканства, и охватывает самые различные предпосылки и тенденции. Однако данное воззрение не согласно с гуманистическими, кантианскими, реформистскими, гедонистическими, реакционными, консервативными, технофобскими, клерикальными, либеральными или политкорректными позициями. Таким образом, сужая значения, мы можем понять его сущность.

6 Полный технологический суверенитет

Тема технологического суверенитета настолько актуальна, что ее все чаще упоминают даже в политических программах западных обществ. Однако, увы, этому интересу угрожают глобалистские утопии, технофобные табу и постоянная потеря общего суверенитета на всех уровнях, затрагивающая многие из этих обществ. Прометеизм восстанавливает тотальный технологический суверенитет, для чего, безусловно, необходим «квантовый скачок» в глобальном подходе к политике и технологиям. Тотальный технологический суверенитет подразумевает — и, в свою очередь, усиливает — политический суверенитет и доступность надлежащих технологических средств, что означает свободу принятия определенных стратегий и конкретную возможность для этого. Таким образом, такой «квантовый скачок» мыслим только в масштабах большой политики, которая обязательно лежит в пределах великого европейского пространства цивилизации.

7 Биокоммунитариантское самоопределение

Развитие биотехнологий и антропотехнологий ставит человека перед решениями, которые будут определять количество и качество его потомства. Достижения в области технологий диагностики и лечения внутриутробных состояний, искусственного оплодотворения, генетического редактирования и клонирования радикально меняют точку зрения, в рамках которой мы сегодня рассматриваем демографическую проблему, а также проблемное место этой области, над которым нависают серьезные табу, называемое евгеникой. Независимо от того, решим ли мы использовать все доступные технологии в полной мере или захотим установить пределы их использования, мы в любом случае несем полную ответственность за направление, в котором решаем двигаться дальше. Биоэтический прогибиционизм сам по себе является интервенционистским, культурным и автоэволюционным выбором. Прометеизм хочет творчески подойти к решению данной проблемы для достижения биокоммунитаристского самоопределения.

8 Футуристическая экология

Несмотря на очевидность этой мысли, прометеизм сегодня является единственным воззрением, которое в силах создать успешную экологическую практику. Нигилистический и экстинкционистский энвайронментализм «маленьких повседневных дел» среднего класса, медленно ведущая нас к самоубийству игра по уменьшению выбросов, лицемерное «озеленение» транснациональных корпораций: все это является частью античеловеческой, антиполитической и антиевропейской идеологии, у которой нет ни малейшей надежды повлиять на экологическую динамику. Единственная настоящая экология — это та, которая вмешивается в природу с помощью большего, а не меньшего количества технологий и решает, как преобразовать окружающую среду в соответствии с конкретными культурными данными. Основы прометеевской экологии — это геоинженерия, нанотехнологии, искусственный интеллект, ядерная энергетика, генная инженерия, поиск новых ресурсов и новых методов хранения и переработки отходов.

9 На стороне роботов

Уже более века фигура робота нарушает спокойный сон современного общества, которое видит в ней нового голема. Современный человек испытывает в присутствии робота такой стыд, который испытываешь перед собственным творением, которое «увидело то, во что вы, люди, не поверите». Но моралистические причитания человека, которого роботы лишили души, игнорируют фундаментальный факт: кусок обсидиана первых гоминидов и кремниевый чип выкованы в одном и том же прометееве пламене. «Отчуждая» себя в искусственном, человек с незапамятных времен стал самим собой. В роботе — даже в самой реалистичной версии суперкомпьютеров и ИИ — прометеизм видит зеркало человека, его стремление выйти за границы, союзника по ту сторону добра и зла.

10 Космическая эпопея

В мире, который становится все меньше, космос становится последним рубежом для покорения. Исследование космоса дает доступ к редкому сырью и усилению спутникового суверенитета, а также является исключительной областью исследований и разработок технологий, которые будут применяться на Земле. Более того, это неисчерпаемый источник чудесного, особенно когда речь идет о радикальном исследовании, колонизации и терраформирования других планет. Возможно, следующий Ver sacrum состоится именно навстречу космической судьбе. Что касается возможных столкновений с инопланетными цивилизациями, прометеизм не имеет на этот счет положительных или отрицательных убеждений, он восхваляет множественность всего живого, радикальные отличия, самые различные формы бытия и становления, все то, что двигает нас вперед, выше, за пределы более или менее светского иудео-христианского антропоцентризма и универсализма.

11. Философия воли

Прометеизм — это не мессианство. Данное воззрение не заявляет ни о наступлении нового золотого века, когда машины с полубожественным разумом будут вести человека за пределы истории, ни о наступлении совершенного мира, в котором безупречные граждане не будут знать, что такое болезни и смерть. Напротив, прометеизм — есть философия, вдохновленная трагическим смыслом жизни и волюнтаризмом. Это не фаталистическое предсказание того, что обязательно свершится, а призыв к тому, чтобы стать теми, кем мы хотим быть. Просто согласиться с тем, что судьба предрешена— это антипрометеев акт. Прометей — это бог решительности и воли. В свете его пламени мир заиграет всеми цветами подлинной свободы.